Ford Tourneo Custom - Bus z genami osobówki - nasz test

Ceniony Transit w wersji osobowej pozytywnie zaskakuje dzięki zapożyczeniom z popularnych modeli Forda.

Możecie o tym nie wiedzieć - nie jest to w końcu najbardziej spektakularny z newsów - ale wśród modeli dostawczych Forda dużo się dzieje. Teraz to już cała gama wozów różnej wielkości, podzielona na dwie rozbudowane linie: dostawcze Transity i osobowe Tourneo. Drugi człon ich nazw wskazuje na wielkość modelu: od bazującego na małym B-maxie Couriera, poprzez dostępnego w dwóch rozmiarach (i z ładownością całej jednej tony) Connecta oraz przedstawianego tu Customa, aż po największy wariant, dostępny w wersjach pod różne zabudowy i z dopuszczalną masą całkowitą sięgającą nawet 4700 kg (zobacz nasz test). Z racji swojej wielkości, z nich wszystkich to właśnie Custom ma szansę stać się najpopularniejszym wyborem. Został już doceniony tytułem „Vana Roku 2013”. Gdyby ta oferta nie była dość skomplikowana, sam Custom także dostępny jest w dwóch rozmiarach: z krótkim i długim rozstawem osi. Tutaj prezentowany jest ten z o całe 367 mm dłuższym, sięgającym już bardzo pokaźnych 3,3 metra. Dodatkowe centymetry zainwestowano wyłącznie w bagażnik, który nawet przy wszystkich dziewięciu osobach w kabinie na swoich miejscach (bez wyjątku zapiętych w trzypunktowe pasy bezpieczeństwa) dalej ma ponad metr długości - starczy na wszystkie ich bagaże, z czym przy około 600-litrowym przedziale w krótszej wersji mógłby być kłopot. Jednym z najważniejszych atutów Tourneo Custom ma być w końcu, jakby nie było, ilość miejsca. Mająca swoją premierę w 2012 roku już szósta generacja vana Forda tej wielkości ma więcej od poprzednika miejsca na nogi, ręce i głowy dla wszystkich osób w środku, a przy tym dalej ogranicza się o tylko 2020 mm wysokości (tylko, choć to aż koło pół metra więcej od ogromniastego Forda Galaxy), dzięki czemu bez problemu może wjeżdżać na większość podziemnych parkingów. W praktyce tej przestrzeni rzeczywiście jest bardzo dużo - nie można na nią narzekać w przednim rzędzie, a już na pewno nie w środkowym, gdzie nawet najwyżsi będą mieli jeszcze duży zapas miejsca na nogi. Tak naprawdę, nawet w trzecim rzędzie, do którego jest stosunkowo łatwy dostęp (duże, przesuwne drzwi z obydwu stron na plus, wysokie progi na minus), także nie będzie można narzekać nawet podczas dłuższych podróży. Bagażnik ma niski próg załadunkowy, ale dość nieregularny kształt bocznych ścian. Mając wszystkie fotele na miejscu znajdą się pod nimi luki, którymi można poprowadzić długie przedmioty, ale lepiej w tym przypadku zreorganizować wnętrze. Fotele da się składać na płasko, przewrócić do przodu lub wyjąć całkowicie - producent chwali się trzydziestoma możliwymi konfiguracjami. Radzi się sobie z nimi bez zbyt dużego wysiłku ani mięśni, ani umysłu - w sukurs przychodzą tu czerwone wstążki, dzięki którym obsługa nie wymaga właściwie żadnego przygotowania. Po wyjęciu z kabiny wszystkiego, co się da, Tourneo Custom jest w stanie pomieścić 6,8 metra sześciennego ładunku.To jednak coś o wiele więcej niż tylko furgonetka z wmontowanymi oknami i fotelami. Ford podjął duży wysiłek, by osobowe wersje ich wozów dostawczych jeździły nie tylko między lotniskami a hotelami i im podobnych okolicznościach. Koncern chce, by były one w stanie także wyciągnąć rodziny ze swoich vanów. Dlatego też wykończenie i ogólny wystrój wnętrza stoją na poziomie nie odbiegającym od takiego, nie przymierzając, Focusa. Po rzeszach stricte utylitarnych wozów dostawczych, obecny Transit Custom to chyba pierwszy, który ma w swoim wyglądzie jakiś charakter. Stylistyka utrzymana jest w konsekwentnie stosowanym we wszystkich modelach Forda języku „Kinetic Design”, jest tu więc i trapezoidalny grill z przodu, i zwężająca się ku tyłowi linia okien, i futurystyczne dość tylne światła, kontynuujące motyw interesująco ściętej tylnej szyby. Z blaszanego prostopadłościanu styliści Forda wycisnęli całkiem dużo.Estetyczne urozmaicenie jeszcze lepiej widać w środku - motyw sześciokątów i futurystycznych linii przejawia się w całym wnętrzu, od kroju foteli po szczegóły na drzwiach, podsufitce czy nawet podłokietnikach w trzecim rzędzie siedzeń. Sama deska rozdzielcza też bardziej przypomina przyjazne osobówki, niż wywołuje skojarzenia z pomniejszoną ciężarówką: niektóre z elementów przejęto wprost z osobowych Fordów, jak drążek zmiany biegów i stosunkowo niedużą kierownicę, a reszta w postaci kokpitu, deski rozdzielczej i kolorowych ekranów udanie naśladuje rodzinne bestsellery. Siłą rzeczy oznacza to też trapiące osobowe Fordy przywary w postaci małego centralnego wyświetlacza i mało intuicyjnego w obsłudze menu.Z drugiej strony, ze świata aut osobowych ściągnięto tu luksusy, o których jeszcze niedawno w tej klasie nawet nie śniono. Pomijając już takie banały jak nawigacja, czujniki parkowania, klimatyzacja czy znana z Fordów podgrzewana przednia szyba (idealne rozwiązanie przy takiej jej wielkości), do tego egzemplarza zawędrowały nawet takie wyszukane wygody jak wspomaganie ruszania pod górę, doświetlanie zakrętów, system monitorowania zmęczenia kierowcy i kamera cofania. Jest tu też znany z osobowych modeli Forda rozbudowany system integracji z telefonem komórkowym nazwany SYNC, który przez Bluetooth potrafi nie tylko odtwarzać z niego muzykę i wykonywać połączenia głosowe, ale i ściągać emaile i po wypadku zadzwonić pod numer alarmowy, opisując zdarzenie i jego lokalizację. Innowacja ta została doceniona przez organizację Euro NCAP, przyczyniając się wspólnie z bezpieczną konstrukcją i elektronicznymi systemami wspierającymi do przyznania Customowi pięciu gwiazdek - po raz pierwszy w historii dla samochodu tego typu.Kierowcy osobówek mając pierwszy kontakt z tym Fordem na pewno więc będą zaskoczeni ucywilizowaniem tego busika, a może nawet zawstydzą się, że to on ma nowocześniejsze wnętrze od ich samochodu... Mimo tego kursu obranego na upodobnienia się do zwykłych samochodów, Tourneo Custom pozostaje wierny rozwiązaniom we wnętrzu znanym z samochodów dostawczych. I to bardzo dobrze, bo są to udogodnienia, których pozazdroszczą nawet właściciele tych sprytnych rodzinnych vanów. Dla kierowcy samochodu dostawczego jego fotel to stanowisko pracy - miejsce, gdzie spędza większą część dnia. Producenci dbają o to, by żyło mu się tutaj jak najłatwiej.Dlatego ma też wygodny fotel z własnym podłokietnikiem, lubianą przez wielu, jeszcze bardziej podwyższoną niż w SUVach pozycję prowadzenia, pozbawiające wszelkich wątpliwości, ogromne lusterka i schowki. Mnóstwo dużych schowków. W drzwiach  pojawiają się też uchwyty na kubki, a przy lewym kolanie kierowcy jest tuba na dwulitrową butelkę. W daszku deski rozdzielczej zamontowano kolejny płaski schowek na dokumenty formatu A4, w którym są też wyjścia AUX, USB i gniazdo 12 V. W modelu tym dostępne jest także domowe gniazdo 230 V. Czy tak nie może być w każdym samochodzie? Przecież te proste rozwiązania w codziennym życiu są dużo bardziej pożądane, niż jakaś fikuśna listwa wykończenia czy kolejny elektroniczny gadżet. Po lewej stronie od lewarka kierowcy wpasowano też sprytny uchwyt na telefony komórkowe, jednak nie mieszczą one szerokich, współczesnych smartfonów. Bez przesady Ford, kierowcy takich samochodów też już je mają!Jeśli gdzieś się można dopatrywać użytkowych genów tej konstrukcji, to w manierach silnika. Pod maską pracuje tu znany z Rangera, czterocylindrowy 2.2 TDCi, dostępny tu w dwóch poziomach mocy: 125 i 155 KM. Od momentu przekręcenia kluczyka czuć, że nie jest to delikatna jednostka z samochodu osobowego - szczególnie wobec ograniczonego wyciszenia od komory silnikowej, motor ten jest stosunkowo głośny i mocno wibruje. Ale ma swoje niezaprzeczalne zalety. Pomimo jak na dzisiejsze standardy niemałej już pojemności skokowej, zadowala się więcej niż przyzwoitymi ilościami paliwa: średnie spalanie w trasie może zejść poniżej 8 l/100 km, a i w mieście nie sposób dobić do 10 l/100 km.Choć producent nie podaje czasu przyspieszenia do 100 km/h - pustego samochodu nie miałoby sensu, bo nikt nie jeździ takim samochodem pustym, a obciążenie jest zbyt zmiennym czynnikiem - dynamika tej wersji także przy obciążeniu jest zadowalająca. Nasz własny pomiar testowy przyspieszenia dał wynik w okolicach 12 sekund do pierwszej setki. Większe znaczenie niż moc ma tu duży moment obrotowy - całe 385 Nm dostępnych już od 1600 obr./min. Dzięki takiemu przebiegowi wykresu nawet z kompletem pasażerów da się ruszyć całkiem zrywnie, a dobrze zestopniowana skrzynia biegów pozwala utrzymywać żwawe tempo także w trasie.Ford jest znany z wprowadzania frajdy z jazdy do wszystkich tych segmentów, w których nikt wcześniej się tego nie podejmował - od Fiesty i Focusa po Mondeo i S-maxa, wszystkie modele tej marki wybijają się pracą podwozia, zawieszenia i układu kierowniczego daleko ponad normę (na tyle, że S-maxa zestawiliśmy nawet z... Porsche - zobacz ten materiał tutaj). Tourneo Custom na tym tle... wcale nie jest wyjątkiem. To zaskakujące, jak wiele wagi konstruktorzy poświęcili tu na osiągnięcie dającego dużo pewności nawet podczas dynamicznej jazdy, interesującego prowadzenia. Jak na tę klasę samochodów układ kierowniczy jest precyzyjny i szybko reagujący, hamulce pewne, a drążek zmiany biegów chodzi lepiej, niż w wielu autach o teoretycznie bardziej sportowych zapędach.Zawieszenie przy pustym samochodzie oczywiście ma tendencje do twardego ustawienia i podskakiwania na nierównościach, ale po władowaniu na pokład właściwego dla takiego samochodu obciążenia, pracuje bardzo dobrze - tłumienie jest cywilizowane, ale zachowano przy tym bardzo dobrą stabilność całego wozu. To bardzo dobry efekt, biorąc pod uwagę, że tylna oś jest wsparta przecież na resorach piórowych. Niezależnie od wersji napęd przekazywany jest na przednią oś, ale zachowano jej dużą skrętność, a do wydajnego przekazania mocy zaangażowano elektroniczne systemy stabilizacji.Przy autach tego typu rozkład sił producentów jest analogiczny co przy znanych nam dobrze samochodach osobowych. Tourneo Custom jest dokładnie w tych samych miejscach gorszy lub lepszy od Volkswagena Caravelle, Mercedesa klasy V, Fiata Scudo czy Renault Trafic co Focus od Golfa, klasy A, Bravo czy Megane. Ford wprowadza nowe zalety do tego segmentu - nikt wcześniej nie zadawał sobie trudu stworzenia tu tak efektownego designu, dobrego prowadzenia i gadżeciarskiego wyposażenia, ale z dużą ilością miejsca i oszczędnym silnikiem Custom punktuje także w podstawowych kategoriach. Silnik nie jest najdelikatniejszy, w wyposażeniu brakuje też automatycznej skrzyni biegów, ale przy takich cenach (od 144 894 zł za wersję krótką, od 163 836 za tę wersję) braki Tourneo Custom można wybaczyć i określić go jako jeden z najlepszych wyborów w tym segmencie.

Podstawowe dane techniczne:
Ford Tourneo Custom 2.2 TDCi Titanium 300L
Silnik: 2198 cm3
Moc: 155 KM przy 3500 obr./min
Moment obrotowy:  385 Nm przy 1600 obr./min
Skrzynia biegów: ręczna, 6-biegowa
Liczba, układ cylindrów: 4, rzędowy
Wymiary (dł./szer./wys.): 5339/ 1986/2020 mm
Rozstaw osi: 3300 mm
Masa własna: 2170 kg
Średnia emisja CO2: 172 g/km

Osiągi:
0-100 km/h: ok. 12 s (pomiar własny)
Prędkość maksymalna: 152 km/h
Zużycie paliwa:
Miasto: 7,3 l/100 km (9,3 w teście)
Trasa: 6,1 l/100 km (7,8 w teście)
Cykl mieszany: 6,3 l/100 km (8,5 w teście)